𒀚সময় মানে কি 𒁵

সময় মানে কি? এই প্ৰশ্নভাগ চিৰযুগমীয়া। মোৰ মনলৈও এই প্ৰশ্নভাগ আবিৰ্ভাৱ হোৱা নিচিনাকৈ এদিন আহিছিল। মাধৱদেৱ বিৰচিত প্ৰাৰ্থণা, ‘ব্ৰহ্মা আদিকৰি জীৱ যত’ত উল্লেখ থকা - ‘কালসৰ্পে দংশে হৰাইল চেতন তাৰ’ বাক্যাংশৰ পৰা মোৰ মনলৈ এই প্ৰশ্নই গতি কৰিছিল।

সৰু লৰা ছোৱালীবোৰক চাবচোন, তেওঁলোকে এই তাৰিখ, বাৰ, সময়ক কেৰেপেই নকৰে। ডাঙৰ হৈ লাহে লাহে সময়ৰ শিকলীডালৰ কথা বুজি পায়। ডাঙৰ হোৱাৰ পাছতো আমাৰ কেতিয়াবা এনেকুৱা হয় যে আজি কি বাৰ, কি তাৰিখ একো মনত নপৰে।

কিন্তু মন কৰিবচোন, সদায় চাকৰিলৈ যোৱা মানুহৰ এই অনুভৱটো নাহে। তেওঁলোকৰ দিন, বাৰ, তাৰিখ, বন্ধ আদি ভালকৈ মনত থাকে। আকৌ চাবচোন, বেছিকে চিন্তা কৰি থকা মানুহবোৰে দিন বাৰ নেপাহৰে।

সময় এটা চিন্তা। ঘৰীটোৰ লগত নিমিলে। কিছুমানৰ সময়ৰ টিকনি আগত থাকে, কিছুমানৰ পাছত। আৰু বহুতে কেৰেপেই নকৰে।

সময় এটা যাত্ৰা। অতীতহৈ বৰ্তমান পাৰ কৰি ভৱিষ্যতলৈ কৰা এটা যাত্ৰা। মোৰ কি আছে (বৰ্তমান) আৰু মোৰ কি থাকিব লাগে (ভৱিষ্য), এই দুটা বিন্দুৰ মাজত থাকে সময়। সময় থাকে কৰ্মত, সময় থাকে স্বাৰ্থত, সময় থাকে উদেশ্যত, সময় থাকে ইচ্ছাবোৰত, বিষয়সুখত আৰু দুখত।

“কাল সৰ্পে দংশে হৰাইল চেতন তাৰ” বুলি মাধৱদেৱ গুৰুজনাই কিয় লিখিছিল? সৰুৰে পৰা আমাক উচ্চাকাংক্ষা ৰাখিবলৈ শিকায়। পঢ়াত ভাল হ’ব লাগিব, বেলেগক পিছত থৈ নিজে আগ স্থান পাব লাগিব। উদেশ্য এটা পালিব লাগিব আৰু সফল হ’ব লাগিব। এই মানসিকতাত সময়ৰ টিকনিডাল অতিব প্ৰয়োজন। এই কৰ্মব্যস্ততা প্ৰকৃতিৰ চেতনা হেৰাই যায়। আমি যে প্ৰকৃতিৰে অংশ সেইবোৰ চিন্তা কৰিবলৈ চেতনা নাথাকে।

মোৰ ব্যক্তিগত অনুভৱ যে প্ৰকৃতিৰ অংশ হিচাপে প্ৰকৃতি বা এই পৃথিৱীৰ লগত আমাৰ এটা সম্পৰ্ক আছে। সেই চেতনা আমি হেৰুৱাই পেলাওঁ। সময় হৈছে তাৰ প্ৰধান কাৰণ।

ট্ৰেণ এখন ধৰিবলৈ বা গাড়ি এখন চলাবলৈ সময়ৰ দৰকাৰ। সেইটো কোনেও নুই কৰিব নোৱাৰে। সময় নাথাকিলে জীৱন নচলিব সেইটোৱো সত্য। কিন্তু সময়ৰ সঠিক ভৌতিক আৰু আধ্যাত্মিক অৰ্থটো বুজি পালে প্ৰকৃতিৰ লগত থকা সম্পৰ্কটোৱো আমি নেহেৰুৱাম।

যেনেকে শংকৰদেৱ গুৰজনাই কৰ্ম মাৰ্গত গতি নাই বুলি কওঁতে কৰ্মবিমুখ হ’বলৈ কোৱা নাই, ঠিক তেনেকৈ মাধৱদেৱ গুৰুজনাই সময়ক সৰ্প বুলি কওঁতে সময়ৰ দৰকাৰ নাই বুলি কোৱা নাই।

মই লিখা কথাবোৰ সহজে বুজি পোৱা যদি হোৱা নাই, ক্ষমা কৰিব। মই আলোচনা কৰিবলৈ সদায় সাজু।